Na een korte nachtrust staan we om 04.00 uur op en om 10 voor 5 zitten we in de taxi, lekker op tijd deze keer. Op Schiphol is het al lekker druk, maar omdat we alleen handbagage hebben en zelf inchecken zijn we al heel snel door de douane heen.
Een kopje koffie bij Starbucks zit er weer niet in deze keer, want de rij is hier ongelofelijk
lang, zou het soms gratis zijn?
Boven zit ook een leuk restaurant met uitzicht op de vliegtuigen. We gaan lekker zitten en drinken wat, Sijbrand is al weer in voor een lekker stuk appeltaart, ach ja, hij moet er nog van groeien zullen we maar zeggen….!
Een kopje koffie bij Starbucks zit er weer niet in deze keer, want de rij is hier ongelofelijk
lang, zou het soms gratis zijn?
Boven zit ook een leuk restaurant met uitzicht op de vliegtuigen. We gaan lekker zitten en drinken wat, Sijbrand is al weer in voor een lekker stuk appeltaart, ach ja, hij moet er nog van groeien zullen we maar zeggen….!
Onze vlucht naar Parijs vertrekt met een kwartiertje vertraging, maar we hebben genoeg tijd om in Parijs over te stappen. Aan boord worden we meteen goed verzorgd met een broodje kaas en een broodje ei, toch wel fijn.
Als we na 45 minuten in Parijs aan komen moeten we per bus naar een andere terminal, nooit geweten dat dit vliegveld zo groot was zeg! Hier aangekomen weten we niet wat we zien, wat een zootje is het hier.
Na uitgestapt te zijn op pier 2A worden we ergens beneden in een kelder ingecheckt en worden ondervraagd door een Amerikaanse security dame wat we gaan doen in Amerika en wie de koffers heeft ingepakt.
Het valt ons op dat er veel personeel is en deze weinig tot niets doen (krantje lezen e.d ..Erik?)
Maar voor onze nationale trots KLM/Air france natuurlijk een ramp.
Na enige tijd wachten vertrekken we vanaf Gate 41a Met een redelijk gedateerde 767-300
Geen schermpjes in de stoelen…verder zag het vliegtuig er nog netjes uit.
Na enige tijd ontdekten wij tot onze verbazing dat iemand van onze familie stiekum meevloog, Marnix, waarom ZEG je dat nou niet gewoon?....
Na 10 uur vliegen en goed verzorgd te zijn door de stewardessen komen we aan op Miami int Airport.
We hebben alleen handbagage dus we kunnen onze tijdens de vlucht ingevulde kaarten bij de douane inleveren en snel naar de exit waar alle bussen langsrijden van de autoverhuurbedrijven.
Wij pakken de bus van Alamo en zijn binnen enkele minuten bij het verhuurcomplex.
We worden snel geholpen en de Chevrolet Equinox die we gehuurd hebben is er natuurlijk weer niet… We kunnen kiezen uit een large suv of een midsize suv ,we kiezen voor de midsize een Toyota.
Volgens de medewerker van Alamo konden hier maar 2 koffers in hij bedoelde zeker hutkoffers wat een kofferruimte!
En toen de tom-tom, die wilde het niet doen zeg! Uiteindelijk na 10 minuten deed-ie het, maar we gingen wel een hele vreemde kant op…. Na een tijdje hadden we in de gaten dat hij op FIETSROUTE stond ingesteld, haha, wat een stunt. Voordeel was wel dat we een hele mooie route reden.
Bij het hotel aangekomen werden onze koffers netjes naar de kamer gebracht en werd ons aanbevolen om de auto bij een nabijgelegen hotel te parkeren omdat het eigen parkeerterrein vol was (da’s logisch, er waren/zijn 4 parkeerplaatsen….). Bij de buren kost parkeren 25 dollar per dag, maar dat valt nog reuze mee hier.
We hebben een kamer op de 6e verdieping, met mooi zij-uitzicht op zee. Verder niet veel soeps, maar we doen het natuurlijk niet voor de hotelkamer in Miami-Beach!
Na ons te hebben omgekleed zijn we eerst met onze tenen in zee gaan staan, achter ons hotel kunnen we meteen naar het strand lopen. Hierna naar Lincoln Road gelopen, een mooi voetgangersgebied met restaurantjes, terrasjes en veel aparte winkels.
Inmiddels was het hier 20.00 uur, dus we waren behoorlijk gesloopt. We aten een paar pita’s bij een tentje op de hoek en doken om 20.45 uur ons bedje in!
Als we na 45 minuten in Parijs aan komen moeten we per bus naar een andere terminal, nooit geweten dat dit vliegveld zo groot was zeg! Hier aangekomen weten we niet wat we zien, wat een zootje is het hier.
Na uitgestapt te zijn op pier 2A worden we ergens beneden in een kelder ingecheckt en worden ondervraagd door een Amerikaanse security dame wat we gaan doen in Amerika en wie de koffers heeft ingepakt.
Het valt ons op dat er veel personeel is en deze weinig tot niets doen (krantje lezen e.d ..Erik?)
Maar voor onze nationale trots KLM/Air france natuurlijk een ramp.
Na enige tijd wachten vertrekken we vanaf Gate 41a Met een redelijk gedateerde 767-300
Geen schermpjes in de stoelen…verder zag het vliegtuig er nog netjes uit.
Na enige tijd ontdekten wij tot onze verbazing dat iemand van onze familie stiekum meevloog, Marnix, waarom ZEG je dat nou niet gewoon?....
Na 10 uur vliegen en goed verzorgd te zijn door de stewardessen komen we aan op Miami int Airport.
We hebben alleen handbagage dus we kunnen onze tijdens de vlucht ingevulde kaarten bij de douane inleveren en snel naar de exit waar alle bussen langsrijden van de autoverhuurbedrijven.
Wij pakken de bus van Alamo en zijn binnen enkele minuten bij het verhuurcomplex.
We worden snel geholpen en de Chevrolet Equinox die we gehuurd hebben is er natuurlijk weer niet… We kunnen kiezen uit een large suv of een midsize suv ,we kiezen voor de midsize een Toyota.
Volgens de medewerker van Alamo konden hier maar 2 koffers in hij bedoelde zeker hutkoffers wat een kofferruimte!
En toen de tom-tom, die wilde het niet doen zeg! Uiteindelijk na 10 minuten deed-ie het, maar we gingen wel een hele vreemde kant op…. Na een tijdje hadden we in de gaten dat hij op FIETSROUTE stond ingesteld, haha, wat een stunt. Voordeel was wel dat we een hele mooie route reden.
Bij het hotel aangekomen werden onze koffers netjes naar de kamer gebracht en werd ons aanbevolen om de auto bij een nabijgelegen hotel te parkeren omdat het eigen parkeerterrein vol was (da’s logisch, er waren/zijn 4 parkeerplaatsen….). Bij de buren kost parkeren 25 dollar per dag, maar dat valt nog reuze mee hier.
We hebben een kamer op de 6e verdieping, met mooi zij-uitzicht op zee. Verder niet veel soeps, maar we doen het natuurlijk niet voor de hotelkamer in Miami-Beach!
Na ons te hebben omgekleed zijn we eerst met onze tenen in zee gaan staan, achter ons hotel kunnen we meteen naar het strand lopen. Hierna naar Lincoln Road gelopen, een mooi voetgangersgebied met restaurantjes, terrasjes en veel aparte winkels.
Inmiddels was het hier 20.00 uur, dus we waren behoorlijk gesloopt. We aten een paar pita’s bij een tentje op de hoek en doken om 20.45 uur ons bedje in!
Morgen proberen we de foto's er netjes in te zetten.............
