21 juli dag 23, Key Largo en John Pennekamp.

Zo, dit is dan onze laatste officiële vakantiedag. De tijd is omgevlogen en op sommige plekken kwamen we tijd te kort of hadden we gewoon langer willen blijven….
Maar ja, we kennen allemaal het cliché, aan alles komt een eind…
Vandaag verslapen we ons (echt) voor de eerste keer. (ja, je wordt erg moe van vakantievieren, misschien dus wel goed dat we morgen terug gaan …).
We worden dus gewekt door de housekeeping. Eeehhh, nog een uurtje, dan kunt u onze kamer doen… Snel dan maar opstaan, snel ontbijtje en op weg naar de overkant van de weg (echt letterlijk), want daar zit het John Pennekamp Coral Reef State Park. Het park waar het hier over gaat bevindt zich niet boven, maar onder water (wat het woordje “coral”ook al aangeeft).

Eigenlijk zijn we snorkelaars, maar we hebben voor deze keer besloten dat we eens lekker lui de tour met de glass bottom boat willen doen. Deze tour is volgens ons vooral ideaal voor wat oudere mensen, mensen met een handicap of als je kleine kinderen hebt, want je gaat lekker zitten en ziet door het glas in de bodem van de boot al het moois aan je voorbij trekken.
Aangezien we aan de late kant zijn –we arriveren in het park om kwart over 11- hopen we nog op een plekje om kwart over twaalf.
Gelukkig, dat is nog mogelijk en we schrijven ons in bij de balie.

Daarna hebben we nog lekker de tijd om naar het visitor centre te gaan om wat informatie en geschiedenis te bekijken mbt het park, en nog iets te eten voor we aan boord gaan. Tijdens onze picknick komt er steeds een lief eekhoorntje bij ons bietsen, en die moet natuurlijk op de foto!

Als we in de rij staan om aan boord te gaan wordt het ons nog wel aangeraden om een pilletje tegen zeeziekte in te nemen. Ze zijn verkrijgbaar aan boord voor $1 per stuk. Gelukkig heeft Gerda er nog precies 3 in haar tas, dus snel innemen maar! Nadat we aan boord zijn varen we rustig door de mangrove bossen naar open zee.
Daar aangekomen wordt het gas opengetrokken en varen we richting het reef.
Na een halfuurtje varen zien we het in de verte liggen. Ondertussen verbazen we ons (alweer) over de verschillende prachtige kleuren blauw die de oceaan hier heeft….

De branding zie je op de ondiepte van het rif breken en de bodem wordt witter en witter, helaas zijn deze witte plekken afgestorven koraal, deze zijn in de afgelopen duizenden jaren afgestorven door orkanen en de laatste paar jaren vooral door de mens natuurlijk.
Gelukkig wordt men steeds zuiniger op dit ongelooflijk mooie rif .
Je mag bijvoorbeeld niet je anker uitgooien , hier hebben ze een aantal boeien waar je je boot aan vast kunt maken. We zien bijvoorbeeld een 700 jaar oud hersenkoraal wat aan de bovenkant een groot gat heeft, veroorzaakt door het lostrekken van een ankertje….
Vlak voor het rif aangekomen zien we een gigant van een schildpad aan de oppervlakte zwemmen, echt mooi om te zien. Helaas ging de boot te snel om een foto te maken.
Als we boven het rif zijn gaat de motor slow en mogen we plaats nemen rond de glasbottom.
Leuk hoor, als Gerda gaat zitten glijdt haar zonnebril uit haar broekzak en belandt beneden op het glas van de boot. “Look there folks, there’s a real Sunglass-Fish”, hahaha,….

De boot manoevreert zeer voorzichtig naar alle kanten en we krijgen uitleg over alles wat we zien. De meeste vissen hebben we al eerder ontmoet als we aan het snorkelen waren, maar toch is dit wel leuk. We zien zelfs een nurse shark, (verpleegsterhaai), wel bijzonder volgens de captain, want dit zijn haaien die nocturnal zijn, dus meestal pas ’s avonds actief. En een paar barracuda’s brengen ook heel wat commotie teweeg…maar niet bij ons, jeetje, wat zijn we eigenlijk verwend…., maar, het blijven spannende vissen!
Zoals alles wat mooi en leuk is duurt dit ook te kort, en voor we het weten gaan we al weer terug richting dock, het was erg leuk, maar we vinden alle drie dat het een nog mooiere ervaring is als je zelf gaat snorkelen.
Na de tour krijgt Gerda keurig haar zonnebril terug (je wil niet weten hoe vaak dat gebeurt, zeggen ze...) en bekijken we nog even het park.

Nogmaals, boven water zeer klein, onder water zeeeeeeeeeeer groot….en vooral MOOI!

We rijden nog even naar de Publix voor het nodige fruit en yoghurt voor morgenochtend, en we eten nog een lekkere hamburger from paradise aan de overkant van ons hotel. Het is al al tegen zessen als we terugkomen bij het hotel. Wij (Erik en Gerda) gaan nog even voor de laatste keer naar de Tiki-bar aan het strandje waar we 2 echtparen uit Canada (Quebeq) ontmoeten, en hier een paar uur heel gezellig mee praten in het Engels/Frans. Ze zijn in tegenstelling tot Amerikanen (dat is onze ervaring tenminste) echt geïnteresseerd in hun gesprekspartners, net zoals wij dat zijn, en dat maakt praten met elkaar toch echt “de moeite”
waard! Ze nemen uitgebreid afscheid, want ze hebben een taxi laten komen om uit eten te gaan en wij gaan richting kamer om voorbereidingen te treffen voor de terugreis. Niet zo veel werk hoor, beetje schikken en schuiven in de koffers…
Sijbrand heeft heerlijk een paar uurtjes tv gekeken en met de Nintendo DS gespeeld die Erik eergisteren heeft gekocht…
We zitten nog met een aantal magnetronmaaltijden in de vriezer, vanmiddag gekocht bij de Publix, het oog is groteer dan de maag, nog maar zien of we nog trek hebben om een uur of tien vanavond…..
Morgen geen update, plannen: we gaan naar een groot winkelcentrum in Miami, waar ook de Bass Pro zit, en daarna vliegen we om 18.25 (plaatselijke tijd) naar Parijs, woensdag (23 juli) hopen we om een uurtje of één (13.00) te landen in Amsterdam….
Laatste update dus vanuit Zaandijk, woensdag of donderdag, afhankelijk van de jetlag…