Vanmorgen extreem vroeg opgestaan, 6 uur 30 plaatselijke tijd, dit lijkt wel werken!
We hebben ‘s morgens meteen bij het opstaan onze pilletjes tegen reisziekte ingenomen want… je weet maar nooit.
We fietsen naar de haven. Het is nog rustig op straat en we rijden door de meeste rode stoplichten heen zoals we dat ook doen in …
Aangekomen in de haven checken we in bij de aardige dame van 75. Deze vraagt onze naam, en ze herinnert zich dat nog van gisteren, ze zegt “zulke namen hoor je hier niet vaak op de boot”.
Dit blijkt ook wel later want er zitten alleen maar Amerikanen op de Yankee Doodle 2 .
“Dat is dan 437 dollar” zegt ze, dit is wel een hoop geld maar je wordt de gehele dag hier voor vermaakt.
We hebben ‘s morgens meteen bij het opstaan onze pilletjes tegen reisziekte ingenomen want… je weet maar nooit.
We fietsen naar de haven. Het is nog rustig op straat en we rijden door de meeste rode stoplichten heen zoals we dat ook doen in …
Aangekomen in de haven checken we in bij de aardige dame van 75. Deze vraagt onze naam, en ze herinnert zich dat nog van gisteren, ze zegt “zulke namen hoor je hier niet vaak op de boot”.
Dit blijkt ook wel later want er zitten alleen maar Amerikanen op de Yankee Doodle 2 .
“Dat is dan 437 dollar” zegt ze, dit is wel een hoop geld maar je wordt de gehele dag hier voor vermaakt.
Na het inchecken vertrekken we omstreeks 07.45 we worden op de typische Amerikaanse manier verwelkomd door de kapitein van het schip (een catamaran).
Als we de haven uit varen gaan de motoren geheel open. De snelheid is 26 knots, dat is dertig mijl per uur (ongeveer 50km per uur). Er zitten twee dikke motors in met elk 1100 pk, vertelt de kapitein vol trots. Zo te horen zijn het turbinemotoren want rond de machinekamer fluit het aardig.
Hierna wordt het breakfast buffet aan de bar van de boot geopend, er is van alles te krijgen en we zorgen dat we even lekker wat eten.
Onderweg kijken we naar mooie duikfilms op de tv schermen die zich in de cabine bevinden.
Na ongeveer een uur varen zijn we de laatste Key die bij het Amerikaanse vasteland behoort voorbij. We zien in de verte een onweersbui hangen en zien dat de kapitein hier omheen vaart. De buien zijn hier nooit zo groot dus dat is niet zo’n probleem.
Wel wordt de zee een stuk ruwer en we zien na verloop van tijd een heel aantal mensen zeeziek worden. De kapitein roept om dat zijn advies is op het benedendek te blijven en zo veel mogelijk op het achterdek.
Als we de haven uit varen gaan de motoren geheel open. De snelheid is 26 knots, dat is dertig mijl per uur (ongeveer 50km per uur). Er zitten twee dikke motors in met elk 1100 pk, vertelt de kapitein vol trots. Zo te horen zijn het turbinemotoren want rond de machinekamer fluit het aardig.
Hierna wordt het breakfast buffet aan de bar van de boot geopend, er is van alles te krijgen en we zorgen dat we even lekker wat eten.
Onderweg kijken we naar mooie duikfilms op de tv schermen die zich in de cabine bevinden.
Na ongeveer een uur varen zijn we de laatste Key die bij het Amerikaanse vasteland behoort voorbij. We zien in de verte een onweersbui hangen en zien dat de kapitein hier omheen vaart. De buien zijn hier nooit zo groot dus dat is niet zo’n probleem.
Wel wordt de zee een stuk ruwer en we zien na verloop van tijd een heel aantal mensen zeeziek worden. De kapitein roept om dat zijn advies is op het benedendek te blijven en zo veel mogelijk op het achterdek.
Dus… het werd lekker rustig voor in de punt waar wij zaten.. waar en klein pilletje al niet goed voor kan zijn!
Voor ons zit een stel Amerikanen met een baby van een maand of zes en een jongetje van 2 a 3 jaar en dat wordt natuurlijk huilen want deze kleine kinderen zijn ook zeeziek.
We snappen niet waarom ze dit die kinderen aandoen, maar ja het blijven Amerikanen natuurlijk.
Na ongeveer 2 uur en 15 minuten varen begint de kapitein te roepen “land in zicht” en we naderen het Dry Tortuga’s National Park (droge schildpadden) snel. Rondom dit eiland bevinden zich nog een aantal andere eilandjes die alleen bevolkt worden door vogels en hier mogen ook geen mensen komen.
Op het eiland is een fort gebouwd in 1826, Fort Jefferson genaamd. Dit is hun “achtste wereldwonder” vertellen ze. Het is geheel gebouwd van baksteen en aan de kleur van de baksteen kan je zien uit welke plaats deze vandaan komen. Ze hadden 16 miljoen stenen nodig en deze zijn allemaal per zeilboot aangevoerd.
Zie ook http://www.verenigdestatenvanamerika.com/np/florida/Dry%20Tortugas%20Nationaal%20Park.html
Voor ons zit een stel Amerikanen met een baby van een maand of zes en een jongetje van 2 a 3 jaar en dat wordt natuurlijk huilen want deze kleine kinderen zijn ook zeeziek.
We snappen niet waarom ze dit die kinderen aandoen, maar ja het blijven Amerikanen natuurlijk.
Na ongeveer 2 uur en 15 minuten varen begint de kapitein te roepen “land in zicht” en we naderen het Dry Tortuga’s National Park (droge schildpadden) snel. Rondom dit eiland bevinden zich nog een aantal andere eilandjes die alleen bevolkt worden door vogels en hier mogen ook geen mensen komen.
Op het eiland is een fort gebouwd in 1826, Fort Jefferson genaamd. Dit is hun “achtste wereldwonder” vertellen ze. Het is geheel gebouwd van baksteen en aan de kleur van de baksteen kan je zien uit welke plaats deze vandaan komen. Ze hadden 16 miljoen stenen nodig en deze zijn allemaal per zeilboot aangevoerd.
Zie ook http://www.verenigdestatenvanamerika.com/np/florida/Dry%20Tortugas%20Nationaal%20Park.html
Ondertussen zien we ook het eerste watervliegtuigje ons voorbijvliegen (deze doet er ongeveer 40 minuten over maar kost ongeveer 275 dollar per persoon voor een verblijf van
2 en een half uur op het eiland, behoorlijk prijzig dus.
We meren aan voor de poort van het fort en leggen onze spullen op een picknickbankje vlakbij.
Hierna gaan we met de groep een excursie maken op het fort maar ons verveelt dit al gauw, we gaan lekker onze eigen gang.
2 en een half uur op het eiland, behoorlijk prijzig dus.
We meren aan voor de poort van het fort en leggen onze spullen op een picknickbankje vlakbij.
Hierna gaan we met de groep een excursie maken op het fort maar ons verveelt dit al gauw, we gaan lekker onze eigen gang.
We besluiten om met onze geleende snorkelspullen te gaan snorkelen aan de linkerzijde van het fort daar bevind zich een ministrandje waar je gemakkelijk te water kan.
Het zand is behoorlijk grof omdat het voornamelijk bestaat uit stukjes koraal.
In het begin is het eerste stukje water behoorlijk troebel maar als je langs de muur van het fort zwemt zie je allerlei koralen en vissen, maar het valt ons wat tegen wat betreft het aantal en de verschillende soorten vissen.
O.k., dan gaan we eerst lunchen aan boord van de Yankee Klipper 2. En dit is een heerlijke buffetlunch waar je je eigen sandwiches kon maken met van alles en nog wat.
We begrijpen nog steeds niet hoe de Amerikanen een sandwich van tenminste 10 cm dik kunnen maken, het zal wel een kwestie van stapelen zijn….
Na de lunch gaan we aan de andere zijde van het fort snorkelen en jawel, beet! Hier zwem je tussen duizenden vissen en een overvloed aan allerlei koralen, fantastisch !
Helaas kunnen we jullie de foto’s nog niet laten zien want deze hebben we genomen met een ouderwetse onderwatercamera.
Het zand is behoorlijk grof omdat het voornamelijk bestaat uit stukjes koraal.
In het begin is het eerste stukje water behoorlijk troebel maar als je langs de muur van het fort zwemt zie je allerlei koralen en vissen, maar het valt ons wat tegen wat betreft het aantal en de verschillende soorten vissen.
O.k., dan gaan we eerst lunchen aan boord van de Yankee Klipper 2. En dit is een heerlijke buffetlunch waar je je eigen sandwiches kon maken met van alles en nog wat.
We begrijpen nog steeds niet hoe de Amerikanen een sandwich van tenminste 10 cm dik kunnen maken, het zal wel een kwestie van stapelen zijn….
Na de lunch gaan we aan de andere zijde van het fort snorkelen en jawel, beet! Hier zwem je tussen duizenden vissen en een overvloed aan allerlei koralen, fantastisch !
Helaas kunnen we jullie de foto’s nog niet laten zien want deze hebben we genomen met een ouderwetse onderwatercamera.
Om 15.00 uur gaan we weer terug naar Key West we nemen onderweg wat lekkers te drinken aan de bar. Gelukkig is de zee prachtig glad buiten is het 31 graden en zonnig.
Een boel mensen blijft gedurende de terugreis op de punten van de boot, wel heel mooi ,je ziet voortdurend vissen springen. Wij blijven lekker airconditioned binnen.
Er zullen vannacht een aantal mensen niet lekker slapen gezien de rode ruggen…
Om 17 uur 30 monsteren we af en gaan weer terug met de fiets naar de kamer om ons op te frissen.
‘s Avonds gaan Gerda en Erik nog even uit eten bij een Mexicaan in de Duvalstreet.
Sijbrand blijft op de kamer die heeft voor zichzelf een magnetronmaaltijd aangeschaft en kijkt nog even naar MTV op de grootbeeld lcd televisie.
Om 9uur s’avonds gaan de lichten uit, we zijn gesloopt.
Een boel mensen blijft gedurende de terugreis op de punten van de boot, wel heel mooi ,je ziet voortdurend vissen springen. Wij blijven lekker airconditioned binnen.
Er zullen vannacht een aantal mensen niet lekker slapen gezien de rode ruggen…
Om 17 uur 30 monsteren we af en gaan weer terug met de fiets naar de kamer om ons op te frissen.
‘s Avonds gaan Gerda en Erik nog even uit eten bij een Mexicaan in de Duvalstreet.
Sijbrand blijft op de kamer die heeft voor zichzelf een magnetronmaaltijd aangeschaft en kijkt nog even naar MTV op de grootbeeld lcd televisie.
Om 9uur s’avonds gaan de lichten uit, we zijn gesloopt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten